Gelir Vergisi Kanunu 61.maddesi ücreti, işverene tabi ve belirli bir işyerine bağlı olarak çalışanlara hizmet karşılığı verilen para ve ayınlar ile sağlanan ve para ile temsil edilebilen menfaatler olarak tanımlamıştır.
Ücretin ödenek, tazminat, kasa tazminatı, mali sorumluluk tazminatı, tahsisat, zam, avans, aidat, huzur hakkı, prim, ikramiye, gider karşılığı veya başka adlar altında ödenmiş olması veya bir ortaklık ilişkisi niteliğinde olmamak şartı ile kazancın belli bir yüzdesi şeklinde tayin edilmiş bulunması bile ücretin niteliğini değiştirmez.
İlgili kanunda ücretin kapsadığı alan geniş tutulmuş, sadece nakdi değil ayni menfaatlerde ücret olarak değerlendirilmiştir.
TMS 19 standartı “TFRS 2 Hisse Bazlı Ödemeler” Standardının uygulandığı durumlar hariç olmak üzere, çalışanlara sağlanan her türlü faydaların muhasebeleştirilmesinde işverenler tarafından uygulanması gereken yöntem ve ilkeleri içermektedir.
Burada çalışanlar olarak ifade edilen terim tam zamanlı olarak, kısmi süreli olarak, sürekli iş sözleşmesiyle, iş bazında veya geçici iş ilişkisiyle hizmet sağlayanlar ile yöneticileri ve yönetim kadrosunda yer alan diğer personeli de kapsar.
Yıllık raporlama dönemini takip eden on iki ay içinde yerine getirilmesinin beklendiği çalışanlara sağlanan faydaların tümü bu kapsamda değerlendirilir.
Bu kapsamda sağlanan faydalar, çalışanlara, çalışanların bakmakla yükümlü oldukları kişilere veya hak sahibi diğer kişilere sağlanan faydaları içermekle beraber doğrudan çalışana, eşine, çocuklarına, bakmakla yükümlü olduğu kişilere veya sigorta şirketleri gibi diğer taraflara yapılan ödemeler yoluyla yerine getirilebilir.
TMS 19’da çalışanlara sağlanan kısa vadeli faydalar aşağıdaki şekliyle sınıflandırılmışdır.
1)-Ücretler, maaşlar ve sosyal güvenlik katkıları,
2)- Ücretli yıllık izin ve ücretli hastalık izni,
3)-Kârdan pay verilmesi ve primler,
4)-Mevcut çalışanlar için sağlanan parasal olmayan faydalar (sağlık yardımı, konut, araç, ücretsiz veya indirimli olarak verilen mal ve hizmetler gibi).
TMS 19 “ Çalışanlara Sağlanan Faydalar” Standardının kısa vadeli faydaların muhasebeleştirilmesi için belirlediği ilkeler şunlardır;
Ayrıca bu standart, çalışanlara sağlanan kısa vadeli faydalara ilişkin özel açıklamalar yapılmasını zorunlu tutmamakla birlikte, diğer TFRS’ler açıklama yapılmasını zorunlu tutabilir. Örneğin, TMS 24 kilit yönetici personele yönelik çalışanlara sağlanan faydalara ilişkin açıklama yapılmasını; “TMS 1 Finansal Tabloların Sunuluşu” Standardı ise çalışanlara sağlanan faydalara ilişkin giderlerin açıklanmasını zorunlu tutar.
Sonuç olarak;
TMS 19’a göre, çalışanlara sağlanan kısa süreli faydalar gider olarak nitelendirilir ve dönemin gelir tablosunda raporlanır.Gelir Vergisi Kanunu gerekse Kurumlar Vergisi Kanunu, işletmelerin personellerine ödediği ücret ve benzeri nitelikteki menfaatleri gider olarak muhasebeleştirmesi gerektiğini belirtmektedir. Bu nedenle TMS 19 ile Vergi Mevzuatı uygulamaları arasında çalışanlara sağlanan kısa vadeli faydalarda bir farklılık bulunmamaktadır.
13.02.2019
Kaynak: www.MuhasebeTR.com
(Bu makale kaynak göstermeden yayınlanamaz. Kaynak gösterilse dahi, makale aktif link verilerek yayınlanabilir. Kaynak göstermeden ve aktif link vermeden yayınlayanlar hakkında yasal işlem yapılacaktır.)
>> Duyurulardan haberdar olmak için E-Posta Listemize kayıt olun.
>> Uygulamalı Enflasyon Muhasebesi (171 Sayfa) Ücretsiz E-Kitap: hemen indir.
>> SGK Teşvikleri (150 Sayfa) Ücretsiz E-Kitap: hemen indir.
>> MuhasebeTR mobil uygulamasını Apple Store 'dan hemen indir.
>> MuhasebeTR mobil uygulamasını Google Play 'den hemen indir.